Hayat çok acımasız, insanın gözünün yaşına hiç bakmıyor. Yıllardır farkındayım bunun. Buna seviniyorum. Çünkü farkında olmasam daha beter olacak yaşantım, biliyorum. Son günlerde acımasız yüzünü bir kez daha gösterdi. Öyle bir savurdu ki, aklım hayalim şaştı kaldı bu işe. Kendimi yine ev ararken, yeni umutlara yelken açarken buldum, bulacağım. Diyeceksiniz ne işin var kışın ortasında ev aramakla? Size şunu söyleyeyim: Kimse durduk yere evini yurdunuz taşımaz, taşınmak istemez. Rahatını niye bozsun öyle değil mi?

Ama hayat şartları ve mülk sahipleri hiç öyle demiyor. Sözünden döneni mi ararsın, bir dediği bir dediğini tutmayanı mı, yoksa yasaları çiğneyeni mi? Hepsi mevcut çevremizde. Bu gözler, kulaklar hepsini gördü ve işitti. Ne yapacağımı bilemedim. Kendimi kurtlar sofrasında buldum. Böyle olacağını tahmin edebiliyordum ama bu kadarını beklemiyordum doğrusu. Şimdi ben kime nasıl güveneyim? Güvenmiyorum, güvenemiyorum. Herkes bildiğini okuyor bu memlekette. Kimsenin kimseyi taktığı yok. Gemisini yüzdüren yüzdürene…

Biz ne zaman gemimizi yüzdüreceğiz peki? Sen kimsin dedim, sen kimsin? İdeallerin olabilir ama bu ülkede, bu devirde paran kadar muamele görürsün. Paranız yoksa bir hiçsiniz anlayın artık. Paranız varsa herkes daha bir güzel yaklaşır size; bir anda bey, hanım olursunuz.  Yoksa mı? Onu siz sormadınız, ben de duymadım.

Oydu, buydu derken hayat şartları aldı başını gitti memlekette. Bir acı soğanı alırken bile canımız acır oldu. Oysa biz soğan ekmek yer, namerde muhtaç olmazdık. Ama hayat pahalılığı bize bunu da yaşattı. Nereye kadar gidecek böyle? Bilen, duyan varsa beri gelsin; bilmeyenlere anlatsın. O da ne? Kimseler bilmiyor mu memleketin içler acısı halini? Ya kimse bilmiyor gerçekten ya da herkes üç maymunu oynuyor.  Bana kalırsa herkes biliyor ne olduğunu, ne olacağını ama kimse acı gerçeklerle yüzleşmek, bunları haykırmak istemiyor. Varsın ne derlerse desinler bana. Diyeceğim o dur ki: Hiçbir şey yerli yerinde değil. Eski güzellikler kalmamış. İnsanın gözünü hırs bürümüş, varsa yoksa çıkarları, kazançları olmuş.

Menfaatler ki, almış başını gitmiş. Daha kötüsü de insanlık ölmüş de selasını okuyan olmamış. Anlayın insanlık ölmüş, bir garip ölse ne olur ki?  Anca ‘’Bir garip ölmüş diyeler, üç gün sonra duyalar, soğuk su ile yuyalar.’’misali olur garibin ölümü. Ölen öldüğüyle kalır, insanlık olmadıktan sonra dünyada yaşamın adı olur sadece, tadından eser yoktur oysa. Yaşadığımızı sandığımızsa dünyadaki esaret dolu günlerimiz olur anca. E hayat böyle işte.

Hem zor, hem acımasız, hem de kısa. Gel de çık şimdi işin içinden. Boşuna çırpınmayın hiçbiriniz/ hiçbirimiz canlı çıkamayacağız içinden. Onun için ne kalpler kırmaya gerek var ne de birilerine yaranmak için fırıldak olmaya… Bir şeye ihtiyacımız sadece: Hakkımızı savunmak, haksıza haklı olduğumuzu anlatmak. Kolay olmayacak ama imkânsız da olmayacak. Belki bugün değil ama bir gün adalet yerini bulacak. İşte o gün insanlık yeniden doğacak.

NECATİ DİLEK