Kardeş kıskançlığı sevgi ve ilgi ihtiyacının en doğal tepkisidir.Yaşamın her döneminde görülebilen bu davranış erken çocukluk döneminde daha yoğun yaşanmaktadır. Bu duygu ile ilk olarak karşılaşma sürecimiz 2-5 yaşları arasında yeni bir kardeşin varlığı ile deneyimlenen duygu ile oluşmaktadır.Çocuklarda kardeş kıskançlığı anne-baba tutumlarına da bağlıdır. Annenin ve babanın tutumlarında yaşanan farklılaşma kardeşler arasında yaşanan kıskançlığı tetikleyebilmektedir.Kardeşini kıskanan çocuğun gösterdikleri davranışlar, hareketler şöyle sıralanabilir:
  -Dile getirme: Bazı çocuklar kardeşlerine duydukları kıskançlığı sözleriyle dile getirir.
  -Regresyon/ Geriye dönüş: Bazı çocuklar, kardeşlerinin doğmasıyla birlikte bebeklik döneminde görülen özelliklerini yeniden göstermeye başlarlar: emzik emme, alt ıslatma vb.
  -İçine kapanma: Bazı çocuklar, yeterince sevgi görmediklerini düşünerek içine kapanabilir. 
  -Zarar verme: Kıskançlığı yoğun olarak yaşayan çocuklar da kardeşlerine fiziksel temas gösterebilirler; çimdiklemek, vurmak, düşürmek gibi.

Kardeş Kıskançlığını Önlemenin Yolları;
  -Bu durumda yapılacak en iyi şey, çocuklara olabilecekleri önceden ve açıkça iyi ve kötü yönleriyle ayrıntılı bir şekilde anlatmaktır. Onlara, evde alışık olunan durumun, sessizlik ve huzurun bozulacağı, gece yarısı bağırma ve ağlama sesleriyle uyanılabileceği, konuşmaların aynı seslerle kesilebileceği, ayrıca yeni doğan kardeşine bakmak için ondan yardım istenebileceği söylenmelidir. Belki böylelikle, çocuklar yeni duruma alışmakta güçlük çekmeyecek ve durumun anlatıldığı kadar vahim olmadığını düşüneceklerdir.
  -Çok kaygılı davranıp, büyük çocuğunuzdan bebeğinizi uzak tutmayın. Onun da kardeşi ile zaman geçirmeye ihtiyacı olacaktır.
  -Bebek doğduktan sonra, anne baba gün içinde büyük çocukla mutlaka birebir zaman geçirmelidir. Bu baş başa geçirilecek olan zamanda, çocuğun gününün nasıl geçtiğiyle ilgili sorular sorulabilir, onun istediği bir oyun beraber oynanabilir ya da sadece onun istediği bir konuda sohbet edilebilir.
 
 İki kardeş arasında öfke, kırgınlık duyguları oluşabilir. Önemli olan aile içindeki her üyenin birbirine sıkı bir sevgi bağı ile bağlanmasıdır. Her neye kızılmış olursa olunsun sonunda o benim kardeşim diyebilecektir.

Deniz ÖZSU
Okul Öncesi Öğretmeni